Dag 23, maandag 5 augustus: Vancouver, Lynn Canyon Suspension Bridge en English Bay

Op naar Vancouver! De nr.1-stad-om-te-wonen, ter wereld. Althans, dat is heel lang zo geweest. Huidige positie is nr. 3. Hoe dan ook, na enige aandrang onzerzijds zitten we om 08.15u in de auto, op weg naar Schwarz Bay, waar de ferry vertrekt. We stappen op de boot, en drie minuten later vertrekt ie. Da's pas plannen! Het is een prachtige ochtend, en met een nog lage zon varen we 1 1/2 uur tussen eilanden door naar Tsawwassen. Vandaar is het met bus en metro (Sky train) nog ruim drie kwartier naar het centrum van Vancouver.

 

 

 The spirit of British Columbia.

Je zou menen dat Tom op zijn tenen staat, een kop groter dan zijn moeder! Kan natuurlijk ook een beetje groothoek-werking zijn van de camera.

In hartje Vancouver steken we over, met de Seabus, naar Noord-Vancouver. Je hebt dan een prachtig gezicht op de skyline van downtown Vancouver (maar we hebben er geen foto van gemaakt!).
In N-Vancouver weer een halfuurtje met de bus, naar Lynn Canyon Park, alwaar een heuse suspensionbridge is. Gratis! De beroemde Capillano-suspensionbridge kost 30D/adult. Wij waren niet de enigen die hadden ontdekt dat deze brug gratis was. Het was er net de dijk van Volendam, op een mooie zondag. En het barstte er van de Aziaten, zoals trouwens in heel Vancouver. (Ongeveer een derde van de populatie!)

 

30-foot-pool, wel erg druk!

  

Wachten op de bus terug.

Downtown Vancouver heeft veel zee om zich heen, en ook een paar leuke stranden (zowel zand- als rotsstrandjes), en een heel groot park (Stanley Park, zie morgen). Met een paar blikjes ijsthee rondgewandeld.
Hieronder een art-opstelling, bij English Bay, uit de Biennale die in 2010 in Vancouver was. Tekst uit een recensie:  “A-maze-ing Laughter” by Chinese artist Yue Minjun. The larger-than-life, cast-bronze statues depict Minjun’s own face in a state of hysterical laughter, encouraging the viewer to share in his joy.
Voor de gelegenheid (denken we, het was de zaterdag ervoor Gay-pride) zijn de beelden aangekleed met gebreide kleren. Maar het kan ook 'gewoon' guerila knitting geweest zijn.

 

 

Na een heerlijk diner (bij Earls in Robson Street) moe (veel reizen met openbaar vervoer) maar voldaan naar bed. De volgende ochtend treffen we Tom en Roel in verwarde situatie aan.