Op tijd weg, maar niet nadat we eerst een boel flappen hadden getapt, want zo'n uitstapje kost niet weinig. Maaar om 10:40 uur zaten we in de auto. Nog even oponthoud om te tanken (voor obvious reasons) en toen door. Ging vlot, want de Pacific Highway 1 - die in het oosten van Canada begint en het land helemaal doorkruist, met de 0-mile marker in Victoria - is op grote stukken 4 stroken breed en 110km/uur dus dat schoot lekker op.
Even verkeerd gereden in Cumberland op zoek naar een koffie, maar na intervetie van het - gesioleerd gelegen, maar wel erg fraaie - Visitors Information Center kwamen we terecht bij Tim Hortons in Courteney. Lekkere koffie, broodjes en 'Timbits'!
En weer verder.
Hoewel de weg mooi is: bergen - sommige met sneeuw - meren, naaldbomen, was de laatste 200km ook wel saai. Mooi weg dus, maar nauwelijks bebouwing. Nou ja, fijn dat we om een uur of vijf in Port McNeill arriveerde. Daar bleek de geplande afvaart van de ferrie van 5:10 PM vertraagd tot 5:35 en dat kwam ons goed uit, zodat wij rustig voor twee dagen konden parkeren en kaartjes konden kopen. Auto mee het eiland op had geen zin: klein eiland (ongeveer 5x1 km), dus weinig parkeerruimte en geen auto nodig.Terwijl we zaten te wachten, werden we aangesproken door de van origine Nederlandse Ed en zijn vrouw Sue, uit Main.
Ons appartement 'On the beach' was 200 meter vanaf de boot, dus waar waren we zo. We werden hartelijk ontvangen door ... de man van Maureen, die samen Seasmoke Whalewatching runnen en ook accomodatie verhuren. Helaas waren de supermarkten slijterij al dicht, maar via de zijdeur van de slijter kon nog wel wat te drinken worden gekocht. Even geacclimatiseerd en toen op weg naar restaurant 'Pass'n Thyme'. Gezellige tent, ok eten, met als toetje een deepfried bol ijs en New York cheesecake en ' a chocolate eruption cheesecake' 'to go' mee naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten