Dag 15, zondag 28 juli: Beacon Hill Park

Met de excursie naar Salt Spring Island gisteren en de reis nar Cormorant Island morgen voor de boeg, vandaag een kalm dagje.
Geen rondje hollen voor Paul (lichte kuitblessure), Tom (zere teen), dus alleen Ted ' all dressed to go'  de deur uit voor een rondje van 5km naar Clover Point. Naar Clover point ging wel, maar bij het uitzichtpunt toch maar besloten te luisteren naar een gevoeligheid aan de linkerkuit, die zich eerder al manifesteerde. teruggewandeld dan maar. Vervelend, maar geen straf langs het wandelpad langs de straat van Juan de Fuca, met uitzicht op de bergen van Washington, USA. Komende drie dagen sowieso niet lopen (hollen), dus misschien blijft de schade beperkt.

Toch wel even de deur uit. Naar Beacon Hill Park, het grootste - en zeer geliefde - park van Victoria, vlak bij de stad en langs het water. We waren er al een paar keer over Dallas Road langs gereden en de droge grasvelden die we zagen, trokken ons niet bepaald aan. Maar verder van de zee af ligt er een fraai park met allerlei voorzieningen: wandelpaden, natuurlijk, maar ook een rondweg voor auto's! Putting spots, fonteinen, een kinderboerderij, cricketveld, van alles! En mooi! Fris groen gras, mooie gekleurde bloemperken, bruggetjes, beelden. Erg leuk! Ook een leuke 'Stage in the Park' waar een lekkere band aan het spelen was voor een flink aantal mensen die daar op rijen stoelen en erachter op het gras naar aan het luisteren waren. Typisch zondagmiddaguitstapje en we snappen waarom
Onderweg naar huis nog even een van de aanbevelingenv an lhasa gevolgd: Discovery Cofee bij Oak Bay Avenue. Geen kaart vol fancy 'lattes' en 'frappucino's' maar gewone, goede koffie en espresso. En pndakaaskoek (Roel), Earl Grey donut (Tom), hartige scone (Paul) en lekkere noten/granola/chocoladereep (Ted).
Thuis weer lekker in de zon op het deck.

  

Overigens een goede plek om 'wild'  te spotten. 

Van de week bij de achterburen een hertebok in de tuin.

 

Verder zien we regelmatig een kolibri', maar die laat zich niet zo gemakkelijk fotograferen. Niet omdat hij zo snel is - dat ook, maar hij kan ook heel mooi stil 'hangen' -  maar dan moet je dus wel een camera bij de hand hebben. Blijft nog wel een uitdaging voor de rest van de vakantie.

 

Die kleine rode vogeltjes die de pruimenboom al bijna hebben leeggegeten, laten zich vaker zien en makkelijker fotograferen. Die 'hummingbird' komt ook nog wel!

Zo. en nu zijn we bij met het blog. Komende drie dagen alleen maar aantekeningen maken. We weten nu al wat we donderdag te doen hebben...

Dag 14, zaterdag 27 juli: Salt Spring Island

Een echte vakantiedag: met de boot naar een eiland om een artistieke markt te bezoeken.
Salt Spring Island is een van de Southern Gulf Islands (maandag gaan we naar een van de Northern Gulf Islands: Cormorant Island).
Met een beetje vertraging op weg naar Swartz Bay, waar ook de ferrie naar Vancouver vertrekt. Maar da's pas over een week van belang. Vandaag namelijk een hotel geboekt voor 5 augustus in Vancouver!
Van Swartz Bay naar Fulford op Salt Spring was 35 minuten varen. Heerlijk hoor, met mooi weer. Onderweg nog twee zeehonden gezien ook.

 

Salt Spring Island is net als de andere Southern Gulf Islands home van 'vrije en artistieke geesten'. Veel galerieen dus, organische producten, spa's, tarot en yoga etc. etc.
In de zomer is er elke zaterdag een goed bezochte kunstmarkt, waarvoor voor de verkopers geldt: "make it, bake it, or grown it". Dus geen commerciele braderie met allerlei troep, maar echt leuk aanbod van verse groente en fruit (en stroopwafels!), aardewerk, (vilten) sjaals en hoeden, zeep en sieraden. Ted heeft er een 'recycled' broche gekocht: van mooi koningsblauw fluweel en een rits!

Apart sfeertje, ook door de muzikanten, o.a. een sitarspeler en zanger/gitarist; en door poppenkast. Mooie ligging aan de haven van Ganges (geen idee hoe je het uitspreekt). Het was al snel teveel voor de (jonge) mannen, dus gauw lunchen dan maar. Heerlijke broodjes en patat bij TJ Beans.

Als toetje nog een lekkere 'fruitsicle', Roel een bosbessen, Tom ananas-kokos. allebei heerlijk (en) verantwoord (al mocht het van Roel wel wat zoeter...).
Toen een rondje getoerd over het eiland. Mooi, hoor! Meren in verschillende formaten en natuurlijk rondom zee.

 

Wegen lekker stijgend en dalend en met bochten. Vroeg weer veel van Paul's stuurmanskunsten, maar dat gaat al twee weken heel goed.

Twee weken al! Ja, we zitten over de helft. Nog veel op programma: maandag voor twee nachten naar Cormorant Island , volgende week een nacht naar Vancouver. Tussendoor nog genoeg opties: ghost walk, Butchert Gardens, Qualicum Falls. En een beetje winkelen, natuurlijk. Al zijn er hier geen outlet malls zoals in Florida. en da's - qua budget gezien - maar goed ook!

Bij de haven konden we achteraan aansluiten; nadere inspectie leerde dat de 10 opstelstroken al helemaal vol stonden! Oh jee, zouden we de boot van 5:50pm wel halen, of moesten we nog twee uur wachten? Gelukkig gaan er veel makke auto's op een ferrie, dus even later stonden we weer met onze snoeten in de wind op dek. En als we het commentaar van andere passagiers mogen geloven, hebben we toen een walvis gezien! Het dier maakte inderdaad andere sprongen dan een zeehond, dus.. Laat het een voorbode zijn van onze 'whale watch tour' vanaf Alert Bay komende dinsdag!
Wordt weer een lange reisdag maandag. Hoewel de reisduur ongeveer gelijk is aan toen we naar Tofino gingen, is de afstand wel veel groter: ongeveer 500km (tegen 323km naar Tofino). Teveel voor een dagje op en neer, ook omdat de whale tour 4-5 uur in beslag gaat nemen. Wel leuk - denk ik - met een zeilboot, ander tempo dan met een Zodiac of andere motorboot. Bovendien kunnen we ons verheugen op 'Devonshire tea and scones' op de terugreis.

Dag 13, vrijdag 26 juli: Moss Rock Park

Kalme dag. In en om het huis gebleven.
Paul en Ted hun rondjes gehold. Resultaat Paul: kuitkwetsuur. Resultaat Ted: rondje 5km naar Clover Pont, langs het strand van Ross Bay. Omdat het hollen ook een onderdeel van de vakantie is, heeft Paul foto's gemaakt van Ted tegen een mooie achtergrond. Helaas laten de foto's zich niet publiceren; het beeld dat Ted in loopkleren van zichzelf heeft, komt niet overeen met de foto's. Blijven hollen dus, totdat dat wel het geval is...
's Middags zijn Ted en Tom naar Moss Rock Park gelopen. Eerst over de Ross Bay Cemetery, een mooie begraafplaats waar we ook met jolln wel overheen gaan. Veel oude graven, protserige graven, eenvoudige graven, Gemenebest oorlogsgraven.  Thuis gegoogled: op zondag worden er regelmatig begeleide wandelingen georganiseerd door de Old Cemeteries Society of Victoria, bijvoorbeeld Gold rush! begeleid door ene Yvonne Van Ruskenveld! Het overwegen waard.

Het was even zoeken naar de ingang van het park. Waar Google Maps ons naartoe stuurde, lipen we tegen een grote rots aan. Na vragen aan twee aardige jonge dames, vonden we de ingang. Moss Rock is een grote puist rots van waar je een aardig uitzicht hebt op de buurt waar wij 'wonen'. Omdat er al een man alleen bovenop de rots van het uitzicht zat te geniete, besloten we niet helemal naar boven te gaan, maar later met Paul en Roel terug te komen. Roel houdt wel van klauteren. Uiteindelijk zo naar beneden geklauterd dat we uitkwamen op het punt waar Google Maps ons had heen gestuurd! Laatste stukje naar huis dwars door Hollywood Park, park met speeltoestellen, een basebalveld en tennisbanen tussen Fairfield Road en Earle Street.
Thuis ijs van Ben & Jerry's verdiend. 's Avonds de laatste drie afleveringen van Lost bekeken. Een groot project, dat we nu hebben afgerond. Wat moeten we - behalve Jeopardy - nu op tv kijken?
Nu nu nog even naar de vaarten van BC Ferries naar Salt Spring Island kijken, een bezoek aan dat eiland staat voor morgen op het programma.

Dag 11 en 12, woensdag 24 en donderdag 25 jui: Tofino

Vandaag voor het eerst de wekker gezet. Voor mij (P) was dat niet nodig, maar Tom en Roel hebben het uitslaap-gen van de Bruijn-kant meegekregen. Planning was: 10.00AM vertrek naar Tofino, een ritje van 330 km. Werkelijkheid: 10.15AM ready for take off! Voor ons doen een meer dan goede start. Hemelsbreed ligt Tofino ca. 160km vanaf Victoria, aan de Westkust, maar je kunt niet langs de kust ernaar toe rijden. Je moet eerst 130km langs de Oostkust naar het noorden, tot bij Qualicum Beach, en dan het eiland oversteken in ZW-elijke richting, via Port Alberni naar Ucluelet, en dan weer 25 km NW tot in Tofino. Fotostopje bij Malahat, koffiestop in Lantzville. En weer verder.

Het weer verdient nog een aparte vermelding. Nederland puft onder een hittegolf, ik meen zelfs begrepen te hebben dat 'de polder' een hitte-plan heeft geproduceerd (waar kan men zich ledig mee houden), en wij in Victoria hebben te maken met prachtig Hollands zomerweer: blauwe luchten, 23 gr; in de zon-uit de wind: heet; tijdens de ochtend run: lekker fris; op de fiets: met mouwloos hemd kan, maar polo voelt beter. Van mij hoeft 30+ niet. Maar gaandeweg de reis naar Tofino merken we dat landinwaarts het klimaat geen mild zeeklimaat is, maar gewoon een onvervalst landklimaat, Port Alberni (een haven, zeehaven!, midden op het eiland): 32+gr.C. Gelukkig moeten we door naar de Westkust, en daar hebben we weer het vertrouwde zeeklimaat (zo zou het m.i. altijd mogen zijn, in de zomer in Nederland).

Einde van de middag komen we aan in Tofino, toeristisch, beetje a la een dorpje op Texel, maar dan kleiner. Veel haven, veel bear-watch, whale-watch, surf-lessons. Veel restaurants, motels, etc. Maar absoluut een heel vriendelijke sfeer (zoals eigenlijk heel Canada).

De dame van het (heel prettige) motel: We don't have no crime here! Spullen in de kamer achtergelaten en nog even voor de beeldvorming een wandelingetje gemaakt naar een van de vele strandjes Tonquin Beach. In de Co-op nog wat fris ingeslagen (bier en wijn verkopen ze in Canada niet in de supers) en daarna in de kamer ons beraden op een restaurantje. Het was onderhand 19.30pm. Het werd Shelter en we hebben daar héérlijk gegeten. Kost wel een paar Ca-dollars (145) maar, ach, je trekt je pasje, je zet je handtekening en er zijn weer wat cijfertjes veranderd. In de kamer nog even een bakkie gezet en daarna slapen.
De wekker stond op 06.45u. Ik was om 06.30u op (heerlijk! Op vakantie vroeg opstaan, alles is stil, koffie zetten, boek lezen!), en de anderen met enige moeite en overreding om 07.15u. We moesten om 08.10 bij het bear-watching-kantoor zijn, en in-between moesten we ook nog een ontbijt-stekkie vinden. Nou ja, uiteindelijk met een breakfast-to-go van Tuff Beans (wel heerlijk trouwens, daar kunnen ze wat van in Canada) naar het kantoortje gelopen. To-go was wel heel letterlijk: al lopend een bagel met gebakken ei, bacon en tomaat verorberend met koffie in je andere hand, speeding om op tijd te zijn bij the office.
Bij the office werden we in een warm-houd-pak gehesen en dat bleek later toch wel prettig. Ten eerste was het die ochtend zeer mistig en koud (een graad of 12) en ten tweede moesten we een kwartiertje varen naar een plek waar we mogelijk beren zouden zien, en dat varen ging door de mist (hoe de schipper wist waar zij heen moest, ik zou het niet weten) met speedbootsnelheid, leuk! Maar meer dan kil! Dat varen over enorme plassen water tussen eilandjes met louter rotsen en bomen, zou zomaar een desolaat gevoel kunnen geven. Wij zitten hier maar op een heel klein plekje van een relatief klein Canadees eilandje dat al relatief veel ontwikkeld (lees: ontbost) is. Hoe zou het zijn om over de Hudson-baai te varen? En over land te trekken waar je geen benzinepomp tegenkomt? Zie: Into the Wild.
Bear-watching gebeurt bij laag water. De beren komen naar het drooggevallen deel van de kust, en zoeken tussen en onder de rotsen naar voedsel (krabben, vissen en ander gedierte dat achter blijft bij het zakken van het water).

Als je vanaf de boot een beer spot, kun je relatief dicht bij komen. De beer heeft je wel in de gaten, maar merkt blijkbaar ook dat de boot op afstand blijft, en gaat daarna zijn gewone gang (stenen omrollen, eten, schijten, ...) zonder op de boot te letten, die met de motoren onderhand uit stilletjes dichterbij dobbert voor een steeds betere foto-opportunity. Op een bepaald moment is ie klaar en gaat de beer het bos weer in en gaan wij verder. Op naar de volgende beer. Je ziet ze niet in groepen, ze leven tamelijk solitair. Of op naar een zeehond. Die leven hier ook in grote aantallen.

In het voor- en najaar trekken de Orca-whales (ook wel killer whales) langs Vancouver Island en schijnen die huis te houden in de populatie zeehonden, maar daar zijn we dus geen getuige van. Twee-en-een-half uur verder, en zo'n beer of 7, waren we weer terug bij het kantoor en konden we terugreizen naar Victoria. Van Tofino naar Ucluelet rijd je over een landtong door een national park met aan de kust veel trails, vaak naar mooie strandjes. Helaas, vandaag aan die strandjes veel zeedamp en weinig zon. Zoals op de foto bij Comber Beach.

Wel een paar leuke trails gelopen, eentje door een restant van het regenwoud (nooit geweten dat W-Canada ook regenwoud heeft).

In Ucluelet geluncht, in een Deli (van een Co-op) maar eigenlijk was het niet zo deli. Volgende keer beter.
Vanuit Ucluelet de terugreis aanvaard. Mooie tocht langs, hoe kan het anders, meren, bossen, rotsen. Bij Sproat Lake in de buurt van Port Alberni een halfuurtje gestopt voor een powernap en een zwempartijtje voor de boys. Daarna relaxed teruggereden naar Earle-street, pizza gehaald.

Dag 10, dinsdag 23 juli: Lee Valley, Colwood, Esquimalt Lagoon.

Het zou een kalme dag worden, maar er kwam vandaag toch nog een uitje van.
De dag begon al mooi zonnig. Eerst de oudste de drie een rondje lopen. Daarna kalm ontbijten: boterhammen met ham (Paul), tosti ('Gouda' en ham, Roel), bagels met cream cheese (Tom en Ted).
Omdat we morgen een lange reis voor de boeg hebben (5 uur, de modale reistijd naar een vakantiebestemming, niet voor een dagtochtje), zouden we het kalm aan doen. Maar het werd een ritje naar Colwood, waar Paul een speciaal stukje gereedschap wilde aanschaffen bij Lee Valley.  
In 'Vic West'  eerst langs Fol Epi, ook al een adres dat Lhasa ons had aan aanbevolen. En deze organische bakkerij bakt inderdaad heerlijk brood! Vlot in Colwood aangekomen en na de boodschap verder naar Esquimalt Lagoon, een water door een weg gescheiden van de Juan de Fuca Straat, de zeestraat tussen Canada en de Verenigde Staten. Prachtig zicht op de besneeuwde toppen van de Olympia Mountains in Washington hier trouwens! De lagune is ook 'bird sanctuary', dus veel watervogels.
Op weg naar huis weer even langs bij Phillips om onze soda voorraad aan te vullen.

Thuis de gebruikelijke middagactiviteiten: beetje lezen, wachten op kolibrie's en die leuke kleine rode vogeltjes die het ook op de pruimenboom hebben voorzien, boodschappen en vandaag ook de bakken voor de recycling buiten zetten. Dat betekent: blauwe bakken met plastic, blik, glas en papier. GFT gaat in de compostbakken, blijft er maar een klein beetje restafval over dat elke week wordt opgehaald. De garbage guys halen die rolcontainers zelf naast het huis vandaan; we hoeven ze alleen zelf terug te zetten.  Omdat wij woensdagavond net thuis zijn, halen de overburen de recycle bakken van de straat af. Daarom even met de overbuurman staan praten, O.a. over Amsterdam, waar hij geweest is. Hij complimenteerde me (Ted) met mijn English. Ach, dat is natuurlijk al snel goed in de oren van een native speaker. Over native speakers gesproken: mail ontvangen dat de uitslag van het Cambridge examen van Tom bekend is. Zouden we kunnen nagaan, maar ja, geen inlogcodes bij ons...
Ok, nu eten en straks tas pakken voor Tofino!

Dag 9, maandag 22 juli: Victoria, Parliament Building, Thunderbird Park, Netherlands Carillon, Dutch bakery

Dagje in de buurt. Eerst rondje hollen. Nou ja, Ted. Bij thuiskomst bleken we bezoek te hebben van een paar kleine wasberen en hun moeder. Kleintjes in de pruimenboom en moeders op de grond.

Toen eenmaal iedereen op gang was, naar Victoria. Naar het Parliament Building, een van de grote en oude gebouwen die de Inner Harbour domineren. Mooier dan dat andere grote gebouw The Empress Hotel. Vinden wij.
Het regeringsgebouw is vrij te bezoeken, self-guided of met een gids. De goede Nederlandstalige gids voldeed prima. Gids als in: boekje, bedoel ik.
Mooi gebouw, met allerlei betekenisvolle details zoals gebrandschilderde ramen en vlaggen als verwijzingen naar belangrijke (en) historische gebeurtenissen, onder andere het gouden en diamanten regeringsjubileum van Konining Elizabeth. En speciaal vandaag: een felicitatieregister ter gelegenheid van de geboorte van de achterkleinzoon van de vorstin!
De Chamber was niet te bezoeken, want er was een zitting van de commissie voor energie en mijnbouw. Maar we mochten wel - na afgifte van spullen en door een bewakingspoortje - zitting nemen op de publieke tribune. Sorry, geen foto's!

 

Vluchtig Thunderbird Park aangedaan, maar de verzameling totempalen daar maakte niet zoveel indruk na ons bezoek aan Duncan, gisteren. 

 

De Netherland Carillon met 62 klokken, gepasseerd. Geschenk van, ja, Nederland als dank voor de bijdrage van Canada bij de bevrijding van Nederland in WWII, onthuld door Koningin Juliana in 1967.
Tijd voor lunch!
 
PIG staat op ons lijstje, maar net te ver weg, spaghetti van de Old Spaghetti Factory iets te veel voor lunch, en zo belandden we - ook op aandringen van Roel - bij de Dutch bakery, die niet alleen een goed gesorteerde banketbakkerij bleek te zijn, maar ook een ruim diner-achtig restaurant. Lekker geluncht, Roel zelfs met saucijzenbroodje en kroket!

Ondertussen was het weer een zonnige dag geworden, hoewel er 's morgens bij het hollen nog sprake was van zeedamp, waardoor het pad langs Ross Bay mistig en fris was. Was het weer betreft, mogen we niet klagen. Niet zo zomers als in Nederland (!), maar droog, zonnig en begin 20 graden. Leker en geen hitteplan nodig, dus. En de vooruitzichten zijn voor de komende dagen onveranderd.
Vanwege de lange tocht van woensdag (321 km!) naar Tofino, morgen geen lang uitje. Voor donderdag (we overnachten in Tofino) wel een bear watching tour geboekt. Om naar uit te kijken!

Dag 8, zondag 21 juli: Kinsol Trestle, Duncan

Genoeg gesuft, tijd voor een serieus uitstapje. Aan de zuidkant verder naar het westen (of noorden; het eiland ligt een beetje 'scheef') lukt niet in een dag, vandaar dat we voor komende week een overnachting hebben gepland als we weer die kant opgaan.
Vandaag een eerste tripje aan de noord- of oostkant. Doel: een van de grootste houten spoorbruggen ter wereld, en de hoogste van het Gemenebest: de Kinsol Trestle bij het Shawnigan Lake.
Na een uurtje rijden op de parkeerplaats aangekomen. We waren vertrokken met wat bewolkt weer, dus vesten in de auto, maar de lucht was hier inmiddels weer strakblauw en het was lekker warm. Eerst een blikje cream soda en toen op weg.
Na een kilometer lopen, kwamen we bij de brug. Mooi! 44 meter hoog, 187 meter lang. In 1979 reed er voor het laatst een trein overheen, in 2009 werd besloten de brug in oude glorie te herstellen, in 2010 begon de klus en een jaar later in juli 2011 was het werk gedaan. We hebben er overheen, omheen en onderdoor gelopen en van alle kanten foto's gemaakt. Geen beren gezien (ook hier weer: berengebied!), wel een mooie geel-zwarte gestreepte vlinder.

 

Daarna naar Duncan. Bekend als ' totem-stad'. Klopt!
Op Vancouver Island zijn veel gemeenschappen van de 'First Nations', ook in Duncan.  In dit plaatsje kun je door het volgen van gele voetstappen langs een stuk of 80 totempalen worden geleid. Best leuk. Wel jammer dat ht op zondag bijna uitgestorven is. Al heeft dat stille ook wel wat.
Bij aankomst eerst even - organische - koffie- met-wat-lekkers bij Duncan Garage. Leuke spot, allemaal erg verantwoord: koffieshop, bakkerij, winkel, boekhandel. En lekkere notenkoeken!
Daarna dus rondje gelopen en weer wat wijzer geworden over de First Nation's cultuur en hun symbolen: over adelaars en orca's en bevers. Daarover gaan we de komende tijd nog veel meer horen en leren. Onder andere als we volgende week naar Alert Bay gaan.

Dag 7, zaterdag 20 juli:Victoria, Market Square, Phillips Brewery

Het plan om naar de markt op Salt Spring Island te gaan, ging niet door vanwege laat opstaan. Dan maar naar Victoria op zoek naar een camera voor Paul (Nikon J3). We werden - wel heel vriendelijk! - van warenhuis naar winkel verwezen en uiteindelijk vonden we wat we zochten bij London Drugs. Een schooltas voor Roel van Eastpack niet; dat merk blijkt hier niet te koop.
Toen op zoek naar de Phillips Brewery in Gouvernment Street. Van die mooie flesjes frisdrank.
We belandden eerst op Market Square, een mooie rustige plek met leuke winkels eromheen, waar een goede zanger-gitarist op een podium aan het spelen was. Even naar zitten luisteren, lekker in de zon, met respectievelijk een ijsje en een koffie.
We besloten Chinatown links te laten liggen, maar dat bleken we letterlijk te moeten doen op weg naar Phillips, waar we wat flesjes soda en een bockbiertje kochten. Leuk zo'n lokale firma. Valt trouwens toch al op dat er veel aandacht is voor lokale producten en producenten.
Thuis was Ted na Paul de tweede om een kolibrie te zien, die het vooral van de pruimenboom en de Oost-Indische kers moet hebben. Nu nog zien de vogel of we de foto weten te schieten. Fotograferen!

Dag 6, vrijdag 19 juli: Oak Bay, Craigdarroch

En weer een beetje suffe dag.
Kalm opgestaan. Alleen Paul rondje hardgelopen. Tom woensdag voor het eerst en die loopt Paul en Ted er meteen al uit. Maar vandaag spierpijn. Ted last van de schuiver van gisteren.
Het wordt een beetje toeren. Eerst naar Oak Bay. De baai. Beetje zitten (Paul en Ted), beetje over de rotsen  klauteren (Roel en Tom), beetje foto's maken (Tom en Paul). Opvallend veel klassieke auto's. Toertocht? De volgende dag trouwens ook, in de buurt en in Victoria.
In Oak Bay Avenue bij Ottavio lekkere broodjes en mooie flesjes lekkere Ginger Ale en Root Beer gekocht. Die flesjes bleken afkomstig van een lokale brouwerij: Phillips (Soda) Brewery uit Victoria. Onthouden!
Omdat we toch in de buurt waren, even langs Craigdarroch Castle. Met weer een paar mooie klassieke auto's op de parkeerplaats.
Ten slotte nog 'chocolate chunck cookies' gekocht bij Bubby Rose's.
Thuis beetje verdiept in trips voor de komende tijd. Hotel geboekt voor Tofino voor komende week, want dat is te ver voor een dagtrip (300km heen, 300 terug, gemiddelde snelheid = 50-60).   

Dag 5, donderdag 18 juli: Port Renfrew, French Beach, China Beach

Na een paar dagen tutten tijd voor een echt uitstapje. Doel: Port Renfrew, het verst bereikbare aan de zuid (west) kant van Vancouver Island. Alles wat voorbij Port Renfrew ligt, is alleen bereikbaar door het eiland vanuit het noorden (oosten) te benaderen. Of door een watervliegtuigje.
Na een valse start voordat we Highway 1 hadden gevonden, op weg. In Sooke bij 'little Vienna bakery' lekkere broodjes en muffins en 'poppy slices' gekocht voor de picknick bij French Beach. Dit strand ligt aan de Strait of Juan de Fuca: met witte kiezel, wit uitgeslagen bomen, omzoomd met hoge naaldbomen. Mooi! Maar wel winderig, dus vesten uit de auto gehaald en van het strand af aan een picknicktafel gegeten. 'Don't feed the bears! A fed bear is a dead bear!' Daarna verder naar Port Renfrew, in feite niet meer dan een klein plaatsje van steigers en vissersboten en begin van de Juan de Fuca Trail.  Wel mooi gelegen: glanzend water en een decor van hoge naaldbomen. Erg Canadees!
Op de terugweg afgeslagen naar China Beach, dat vanaf het parkeerterrein bereikbaar is over een dalend pad door het regenwoud. Berengebied! Geen beer gezien. Wel een uitglijer voor Ted, met een zere knie en zere voet als gevolg. Net als French Beach uitzicht op de Olympia Mountains (Washingtond, USA) over de Strait of Juan de Fuca. Ook een erg mooi strand. Waar Ted er achter kwam dat dat mooie rijtje stukken hout, dat zo'n mooi decor zou zijn voor een familiefoto, toch niet zo stevig stond als ze dacht... Leuke dag!

Dag 4, woensdag 17 juli: Victoria, Fisherman's Wharf

Tijd om het huis eens te verlaten. Naar Victoria. Met de auto, want we hebben de sleutel van het fietsslot nog niet gevonden. De stad is wel dichtbij genoeg om naartoe te fietsen als de politie je niet aanhoudt omdat je geen helm draagt, zoals Paul zaterdag overkomt...). Downtown Victoria lijkt niet op de gemiddelde Amerikaanse down town city. Het is er ruim, veel groen, oude gebouwen (Parliament, Museum BC, hotels) en verkeer, zowel auto's als voetgangers, gedragen zich niet als gekken. In Victoria eerst bij de VVV folders en informatie gehaald. Daarna om Inner Harbour heen naar Fisherman's Wharf gewandeld. Mooi zonnig weer en gezellig druk. Bij Fisherman's Wharf wat gegeten en rondgelopen. Gekozen voor een ijsje in plaats van terug met de watertaxi. Nog een stukje de winkelstraat Gouvernment Street op en neer gelopen. Fijne sfeer in Vicoria. Relaxed. Jongens hebben thuis het poolbiljart in de carport in gebruik genomen. Gaat per dag beter.

Dag 3, dinsdag 16 juli: Ross Cemtery, Gonzales Bay, Oak Bay

Eigenlijk nog een dag in en om het huis hangen. Het weer is ernaar: begin 20 graden, zonnig. Paul en Ted hebben een rondje gelopen 's morgens (joggen!). Naar en Ted om en over Ross Cemetery. 's Middags aan de kust de andere kant op gelopen, richting Oak Bay. Eerst langs zandstrandje dichtbij huis: Gonzales Bay, daarna richting Oak Bay Avenue, waar we onze eerste 'versnapering' bij Starbucks hebben genoten en getuigen waren van een incident met een fietser, een auto en zes voertuigen van drie hulpdiensten! Een flink stuk gelopen, en een goede indruk gekregen van de buurt: mooie, bijna alleen maar vrijstaande huizen in verschillende formaten en staten van onderhoud, en overal veel groen.

Dag 2, maandag 15 juli:Thrifty's, Ross Bay

Dagje acclimatiseren.

Boodschappen gedaan bij Thrifty's (opmerkelijk: 'Homo Milk', dubbelzijdig gedrukte kassabonnen, korting (0,03 cent!) bij gebruik eigen tassen en statiegeld op sappakken) en geld gehaald (opmerkelijk: plastic bankbiljetten, die bovendien transparant zijn!). Even naar Ross Bay gelopen, baaitje vlak bij het huis. Heerlijk huis trouwens. Slaapkamers van de jongens en wasmachine beneden. Fijn houten zonneterras - 'deck' - met lekker bankstel aan de leefverdieping (eigenlijk dus: boven). 

Dag 1, zondag 14 juli: Amsterdam-Toronto-Victoria

Met wat vertraging weer een vakantieblog begonnen. De eerste week kenmerkt zich tot wat aanpassen en verkennen, maar bevat toch ook al een paar aardige uitstapjes. De reis bracht ons via Toronto naar Vancouver Island aan de westkust van Canada. Naar de hoofdstad van British Columbia om precies te zijn: Victoria. De overstap van maar liefst 7 uur gaf ons de gelegenheid om Toronto te bezoeken. Met de bus vanaf het vliegveld en aansluitend een rit met de metro, kwamen we in het centrum. Het was erg warm in de stad. Eerst de CN-Tower bekeken, daarna met een omweg via Chinatown terug naar het metro station. Overigens geen spoor gezien van de overstromingen van een week geleden. Het maakte onze reisdag wel een lange (klokje rond!), maar het was de moeite waard. In Sidney, landden we op het kleine, maar heel aangename Victoria International Airport. De auto van Lhasa en Jeff stond - met de sleutels erin verstopt! - op de afgesproken plaats en niet veel later waren we in hun huis. Tijd om te gaan slapen.